going back to the wet long nights,
to the endless lingering
and perhaps to the final days of my own life
who knows it all?
Rain drops forging patterns in the sacred pond
Dawns are still beautiful
as they give hope to meet your eyes
somewhere among that silent crowd
making their way to the temple
On a Sunday after the mass
somewhere there around the Church
Or may be on a Friday afternoon
Who knows where you are!
I have to tell you something...
that I am scared
During nights like this when my sleep's fled
and restlessly roaming somewhere there
I smell the freshly brought jasmine flowers
hear the drums and see the vermilion marks
I can feel the uneasiness of my caretakers
Oh before I got handed over
I must meet you
and tell you that
this is not what i want.
:)
ReplyDeleteഇച്ച് ഇന്ഗ്ലിഷ് അറിയില്ല... :(
ReplyDelete@haina :)
ReplyDelete@Mr. O enikkum :)
keep writing....
ReplyDeletergds,
joice
"Who knows where you are"
ReplyDeleteyezz!
I know that!! (hahahaaa..)
Congrates dear. All The best.
കവിതയ്ക്ക് ഒരു ശീർഷകം കൊടുത്തുകൂടെ കാർത്തികേ?
ReplyDeleteകുറച്ച് നാള് ഇവിടെ ഇവിടെ സജിവമല്ലായിരുന്നു...തിരിച്ച് വരവിന്റെ ഊരു ചുറ്റലിലാണ്..കാര്ത്തികയുടെ കമന്റിനു മറുപടി ഇടാനും ആയില്ല..ഒരേ പേരുള്ള രണ്ട് പേര്കണ്ടുമുട്ടിയാ പോലുണ്ട് അല്ലേ..ഇനിയും എന്റെ മായകാഴ്ചകളിലേക്ക് വരിക..
ReplyDeletedear,
ReplyDeleteand always after every tumultuous roar the sea dreams of her past...
Oh before I got handed over
ReplyDeleteI must meet you
and tell you that
this is not what i want.
ഏകാന്തതയുമായുള്ള തീവ്രമായ സംവാദങ്ങള്......
ആശംസകളോടെ..